Πρώτα απ' όλα ο τίτλος είναι μούφα γιατί καταρχάς αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω είναι
περισσότερο σαν κουβέντα με έναν φίλο παρά συνέντευξη και κατά δεύτερον ο
φιλοξενούμενος μου εδώ δεν έχει καθόλου το τουπέ του σταρ αλλά είναι
πολύ απλός σαν άνθρωπος.
Λοιπόν, έχω τη (πολύ μεγάλη) χαρά και τη (πολύ μεγάλη) τιμή να φιλοξενώ τον Γιώργο Παπαγεωργίου.
Για όσους δε τον ξέρουν ο Γιώργος είναι νέος, ωραίος και ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Έχει τελειώσει την ανωτέρα σχολή δραματικής τέχνης του Εθνικού θεάτρου. Εγώ προσωπικά, ως Αθηναίος, τον πρωτοείδα στην Κατσαρίδα (2008 - Θέατρο Βρετάνια) που συμπρωταγωνιστούσε με τον επίσης εξαιρετικό Μιχάλη Οικονόμου. Μετά τον είδα στο Σφαγείο (2009) και στα Λιοντάρια (2010), και τα δύο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Όπως επίσης και στο I will survive (2011/2012 - Θέατρο Θησείον), στο Μακμπέθ (2012 - Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση) αλλά και στους Ιππής (καλοκαίρι 2012).
Αλλά ας δούμε τι έχει να "δηλώσει" στην "ανάκριση" (με bold είναι οι απαντήσεις):
Φέτος το καλοκαίρι συμπρωταγωνιστείς στην παράσταση "Ιππής" του
Αριστοφάνη μαζί με τους Πέτρο Φιλιππίδη και Γιάννη Ζουγανέλη σε
συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ και του θεάτρου Ακροπόλ. Απ' ότι άκουσα οι
παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ήταν sold out, δηλαδή
περίπου 11.500 θεατές. Καταρχάς τι αίσθηση αποκομίζει ένας ηθοποιός από
το χώρο και κατα δεύτερον πως νιώθει μπροστά σε τόσο κόσμο;
Κάθε φορά που ένας ηθοποιός παίζει στην Επίδαυρο, θα πρέπει να νοιώθει τυχερός αρχικά που του δίνεται η ευκαιρία. Για μένα είναι το απόλυτο θέατρο και καθώς φέτος που ήταν η τετάρτη φορά που έπαιζα εκεί, δεν μπορώ παρά να νοιώθω ευγνώμων. Όσον αφορά τον κόσμο που λες, φέτος προσπάθησα να κάνω ότι δεν συμβαίνει και τίποτα.. Δες το απλά σαν δουλειά, είπα μέσα μου, γιατί αν συνειδητοποιήσεις το μέγεθος των θεατών μπορεί και να σου κοπούν τα πόδια! Αλλά όπως και να 'χει η εικόνα του θέατρου γεμάτη με κόσμο είναι μαγική.. Και εδώ έρχεται η τύχη που σου έλεγα παραπάνω..
Τη σκηνοθεσία στην παράσταση υπογράφει ο Σταμάτης Φασουλής. Έχεις,
επίσης, συνεργαστεί και με άλλους σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Βαγγέλης
Θεοδωρόπουλος, ο Θωμάς Μοσχόπουλος και ο Γιάννης Κακλέας. Αυτές οι
συνεργασίες θεωρείς ότι σε έχουν κάνει καλύτερο σαν ηθοποιό αλλά και σαν
άνθρωπο;
Φυσικά και μια καλή συνεργασία σε επηρεάζει θετικά και σε προσωπικό
επίπεδο. Για μένα οι σκηνοθέτες που αναφέρεις λειτούργησαν πάνω μου
καταλυτικά. Εκτός της καλλιτεχνικής εξέλιξης λοιπόν, ένας καλός
σκηνοθέτης μπορεί να λειτουργήσει σαν ένας δάσκαλος και να σου διδάξει
εκτός του ρόλου και μια σωστή στάση απέναντι στη δουλειά γενικότερα.
Υποθέτω ότι η πρόταση για να παίξεις στους Ιππής έγινε κατά τη διάρκεια των παραστάσεων του I will survive στην Αθήνα. Τι είναι το I will survive για σένα;
Ναι κάπως έτσι έγινε. Το I will survive, είναι μια παράσταση που τη νοιώθω σαν παιδί μου, φτιάχτηκε από το μηδέν από τους τρεις μας ( Αντίνοος, Γιάννης και εγώ) και ξεκινήσαμε από το θέατρο Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη για να φτάσουμε μέχρι τις υποψηφιότητες των φετινών βραβείων Χορν που ήταν και για μένα και τον Αντίνοο μεγάλη τιμή. Και ακριβώς επειδή δεν λειτουργήσαμε μόνο σαν ηθοποιοί, καθώς υπογράψαμε και μέρος του κειμένου στο I will survive, όταν βλέπαμε την παράσταση να πηγαίνει καλά, η χαρά μας ήταν διπλή.
Μιας και ανέφερες τα βραβεία Χόρν, κι όπως είπες είναι μεγάλη τιμή για έναν ηθοποιό, πότε απόφασισες ότι θες να γίνεις ηθοποιός; Και τι σε ώθησε να πάρεις αυτή την απόφαση;
Την αρχική ιδέα μου την έδωσε ένας φίλος, όταν ήμουν 20 χρόνων. Περπατούσαμε στη Θεσσαλονίκη και ενώ εγώ δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά, εκείνος μου είπε να το τολμήσω. Στη συνέχεια κατέβηκα στην Αθήνα, έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πέρασα και κάπως έτσι ξεκίνησα..
Μιας και αναφερθήκαμε στο παρελθόν ας αναφερθούμε και λίγο στο μέλλον. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα σε δούμε σε κάποια θεατρική σκηνή τη φετινή σεζόν;
Το χειμώνα θα είμαι στο Νησί των θησαυρών του Στήβενσον αρχικά, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής και στη συνέχεια θα είμαι στο Γλέντι στον καιρό της πανούκλας του Πούσκιν σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη στο Βυρσοδεψείο. Παράλληλα στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσιάζονται δυο μικρού μήκους ταινίες στις οποίες συμμετέχω: Το Boy Story σε σκηνοθεσία Θανάση Αγγελόπουλου και το Evergreen σε σκηνοθεσία Ιφιγένειας Κοτσώνη. Αυτά!
Απ'ότι καταλαβαίνω η ζωή ενός ηθοποιού μοιράζεται ανάμεσα σε πρόβες, γυρίσματα και παραστάσεις. Στον λίγο ελεύθερο χρόνο που σου απομένει τι σου αρέσει να κάνεις;
Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με το σκυλί μου, μου αρέσει να
βγαίνουμε για βόλτες στον Αρδηττό, στον Υμηττό και αλλού... επίσης βόλτες
σε στέκια στο Παγκράτι και στα Εξάρχεια, διάβασμα, ταινίες και βραδιές
με φίλους και pro στο σπίτι.
Ξέρω ότι κατάγεσαι από Θεσσαλονίκη αλλά έχεις ζήσει και στην Αθήνα. Τι σου αρέσει σε κάθε πόλη και τι ενδεχομένως όχι;
Στην Αθήνα μου αρέσουν: οι θεατρικές της σκηνές, κάποια μπαρ στα Εξάρχεια, τα φαγάδικα της γειτονιάς μου, τα μουσεία της, η Ακρόπολη και οι βόλτες τριγύρω της, τα Άνω Πετράλωνα, η πλατεία Βαρνάβα. Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσουν: Το κέντρο, η παραλία και το λιμάνι, τα μπαρ και τα καφέ στη Ζεύξιδος, το καπάνι, ο κόσμος της (ο δραστήριος, όχι ο αιώνιος φραπεδάκιας), η Τσιμισκή όταν νυχτώνει, η Καλαμαριά, η Τούμπα.
Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω πάρα πολύ για το χρόνο που μου διέθεσε και
να του ευχηθώ τα καλύτερα για τα χρόνια που έρχονται και να υποσχεθώ ότι
όπου θα παίζει θα είμαι εκεί.
Υ.Γ. Οι απαντήσεις είναι ακριβώς όπως τις έδωσε ο Γιώργος, εγώ δεν πείραξα ούτε κόμμα.
